"Ik ben erg geraakt door de kamer. In al zijn strengheid, soberheid en consequent zijn, ervaarde ik het toch als een warme en welkome plek. De hoeveelheid aandacht die er in de kamer zit kan je onmogelijk onverschillig laten. Je wordt er hoe dan ook in meegetrokken en gaat alles, tot in het kleinste detail, heel zorgvuldig bekijken. 

Allereerst heeft de kunstenaar een afweging gemaakt in wat je nog laat zien van de originele kamer en waar je in de kamer de kunst toe laat. Van Stuijvenberg heeft hierin een mooi evenwicht gevonden. Door tussen de vloer en de onderkant van het door haar aangebrachte werk nog een strook van de originele muur van de kamer te laten zien, krijgt het werk en de kamer adem. Daarnaast heeft ze daar waar de kachel tegen de schouw staat en waar ook de deur zit, daar waar het beeld van de kamer toch al rommelig is, ervoor gekozen ook hier nog een stuk van de kamer te laten zien. Kamer en werk zijn zodoende mooi in evenwicht. Allebei zijn aanwezig en vormen een harmonieus geheel.

Een ander, voor mij groots evenwicht, zit in de tegenstelling tussen het grote gebaar van het grijze vilt en de massa die dit plaatselijk krijgt en de subtiele afwerking van het beddengoed. De liefde en aandacht die zit in de vorm van het matras en hoe het onderlaken daar met een rits op is vastgezet. Een onderlaken dat tevens  dienst doet als een soort van slaapzak waar je tussen de lakens kan  schuiven nadat je eerst de tere lintjes hebt losgemaakt. Zoveel zorg, zoveel aandacht.

Het losmaken van de lintjes is een echte handeling, zoals het handelen uitgangspunt is voor de gehele kamer. De kamer gaat over universeel handelen, maar gaat zeker ook over alle handelingen die nodig zijn om de kamer te realiseren. Sobere handelingen en geen enkele teveel."

Een relaas van een hotelgast